‘Het is zo belangrijk om met elkaar te praten over dementie’

“Je kunt wel je kuif in het zand steken, maar dat helpt niet.” Onbedoeld en zonder dat hij het door heeft herhaalt Theo (70 jaar) deze zin tijdens ons gesprek enkele keren. Hij heeft beginnende dementie. Maar met die zin, zegt hij wel precies waar het om gaat. “Je moet over zaken praten, ook al zijn ze pijnlijk. Alleen dan kan je de dingen goed aanpakken.”

Theo weet wat dementie kan doen. Zijn vader en zijn oudere broer hadden deze hersenziekte ook. Toch duurde het even voor echtpaar Theo en Ellen de symptomen van de ziekte bij Theo zelf herkenden. “We wonen in Zevenhuizen, net zoals onze ene dochter. Onze andere dochter woont in Noorwegen en zij kwam bij ons langs, een jaar of tien geleden. Toen zei ze dat ze papa toch wel achteruit vond gaan. Het gaat met kleine stapjes, en als je elkaar iedere dag ziet, merk je die niet meteen. Daarna zijn we meteen naar de huisarts gegaan en hebben we wat testen gedaan. Al snel hoorden we de diagnose dat Theo beginnende dementie heeft. En dat wordt steeds een beetje erger.”

Voor anderen moeilijker

Sinds de verhuizing van Nieuwerkerk aan den IJssel naar Zevenhuizen vier jaar geleden zijn de klachten bij Theo toegenomen. Theo beseft wat de ziekte betekent voor zijn omgeving. “Voor anderen is het denk ik moeilijker dan voor mezelf. Ik heb niet in de gaten dat ik een verhaal al drie keer heb verteld. Bij anderen kan dat irritaties opwekken.” Ellen geeft als voorbeeld dat ze zelf geen moment echt rust heeft. “Dan ben ik in mijn eentje even snel boodschappen doen, gewoon hier op Zevenhuizen en dan belt Theo mij, om te vragen waar ik ben. Of dan belt hij onze dochter. Terwijl ik hem heb verteld dat ik boodschappen ging doen.”